Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Φιλανθρωπία ή κινηματική αλληλοϋποστήριξη;


Η αντίληψη της ΡΙ.ΚΙ.Π. για την κοινωνική πολιτική.

Στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές η λεγόμενη κοινωνική πολιτική θα κατέχει περίοπτη θέση στα προγράμματα όλων των συνδυασμών. Η άσχημη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρό για τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες, ώστε να δείξουν το “κοινωνικό” τους πρόσωπο. Όλοι θα υποσχεθούν προγράμματα αλληλεγγύης και στήριξης των πληττόμενων δημοτών, αλλά και των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, όπως οι ηλικιωμένοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, οι άνεργοι ή ακόμα και όσοι κάνουν χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών.

Είναι προφανής η χρησιμότητα των κοινωνικών προγραμμάτων για την στήριξη των ευπαθών ομάδων. Από μόνα τους όμως είναι ανεπαρκή για να εξαντλήσουν τις δυνατότητες κοινωνικής παρέμβασης των δημοτικών αρχών. Πόσο μάλλον που η συντριπτική πλειοψηφία των Δήμων υλοποιεί μόνο ένα μικρό τους μέρος. Το ίδιο συμβαίνει, άλλωστε, και στον δικό μας Δήμο, όπου η “ευαισθησία” της δημοτικής αρχής αφήνει απλήρωτους εργαζόμενους σε τομείς κοινωνικής πολιτικής για πολλούς μήνες.

Συχνά, επίσης, οι κοινωνικές υπηρεσίες προς τον πολίτη δίνουν την εντύπωση της φιλανθρωπίας. Η κοινωνική, όμως, πρόνοια και η κοινωνική πολιτική δεν αποτελούν φιλανθρωπικές δράσεις. Οφείλουν να εξελιχθούν με βάση κινηματικές αρχές σε αλληλοβοήθεια, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη και να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες που θα φέρουν σε συνεργασία όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση καθίσταται ο τοπικός σύνδεσμος όλων των φορέων με κεντρικό όραμα μια κοινωνία συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης.


Ο Δήμος δεν είναι επιχείρηση
Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πως βλέπουμε τον Δήμο. Σαν μια επιχείρηση με πρωταρχικό και απαραβίαστο στόχο τον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό ή ένα ζωντανό οργανισμό ενταγμένο στο κοινωνικό γίγνεσθαι; Ερώτημα που καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικό στις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που η καπιταλιστική κρίση, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, έχει δείξει το πιο αποτρόπαιο πρόσωπό της.

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Και εξαθλιωμένοι και “συνεργάσιμοι” !


Η ανάγκη λήψης δανείου ήταν επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων
Στην προ μνημονίου εποχή, η μόνη λύση για μιά οικογένεια που ήθελε να αποκτήσει δική της στέγη ήταν ο τραπεζικός δανεισμός αφού οι (σκόπιμα φουσκωμένες) τιμές των ακινήτων απαιτούσαν από τον μέσο Έλληνα να εργασθεί για δύο ή τρεις ζωές ώστε να μπορέσει να στεγαστεί. Για τον λόγο αυτό στερούνται σοβαρότητας οι απόψεις που χαρακτηρίζουν ως απερίσκεπτο κάθε δανειολήπτη στεγαστικού δανείου.
Οι πολιτικές όμως που ακολούθησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, επέφεραν την βίαιη φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Έτσι εκατομύρια δανειολήπτες βρίσκονται να χρωστούν στις τράπεζες τεράστα ποσά, σε προφανή αναντιστοιχία με τις σημαντικά κατώτερες τρέχουσες εμπορικές τιμές των ακινήτων που είχαν αγοράσει, την στιγμή που τα εισοδήματά τους έχουν καταβαραθρωθεί και καθιστούν αδύνατη ακόμη και αυτή την επιβίωσή τους. Οι τράπεζες όμως απαιτούν τα λεφτά τους. Στο ακέραιο. Δεν εξετάζουμε εδώ το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι τράπεζες δεν έδωσαν ρευστό στους δανειολήπτες αλλά χρεόγραφα, δηλαδή άψυχες τραπεζικές επιταγές, τις οποίες οι οφειλέτες παρέδωσαν στους πωλητές των ακινήτων που με την σειρά τους τις ξανακατάθεσαν στις τράπεζες, χωρίς να μεσολαβήσει δηλαδή πραγματική χρηματική ροή (στα πλαίσια της δημιουργίας χρήματος από το πουθενά – δηλαδή από το χρέος).


Καταργείται ουσιαστικά κάθε προστασία
Δεν τρέφει βέβαια κανείς αυταπάτες ότι το κράτος θα φρόντιζε (ως ώφειλε) να στηρίξει τους αδύναμους πλέον πολίτες. Ούτε ότι θα αναγνώριζε τις τεράστιες ευθύνες του τραπεζικού συστήματος για την κατάσταση που έχει περιέλθει ο λαός. Η πολιτεία ακολούθησε τις απόψεις του “μαζί τα φάγαμε”, δηλαδή τα ενσυνείδητα ψεύδη όλων αυτών που απαξιώνουν τα τελευταία χρόνια τον ελληνικό λαό υπηρετώντας ανερυθρίαστα τα αφεντικά τους, δηλαδή την ντόπια ολιγαρχία.
Η επιλογή της ολιγαρχίας και του πολιτικού της (υπηρετικού) προσωπικού ταυτίστηκε με τα συμφέροντα των τραπεζών. Ακόμα και ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (νόμος Κατσέλη) αφορά ένα μικρό ποσοστό των δανειοληπτών ενώ εξαιρεί όσους έχουν εμπορική ιδιότητα. Οι διατάξεις που προστάτευαν αποτελεσματικά την κύρια κατοικία αλλά και κάθε ακίνητο για χρέη έως 200.000 ευρώ δεν ισχύουν πιά.

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν λύση


Η σχεδιαζόμενη εκποίηση και τσιμεντοποίηση της χερσονήσου του Αστέρα Βουλιαγμένης.
Είναι μόνο μιά απλή πώληση;

Πολλοί συμπολίτες μας ίσως αναρωτηθούν αν είναι σκόπιμο να σηκώσει κάποιος τόσο ψηλά τους τόνους για το θέμα του Αστέρα και να καλεί τους δημότες σε κινητοποιήσεις και αντίσταση. Πόσο μάλλον όταν δημοτικές αρχές και παράγοντες που δεν διακρίνονται καθόλου για την αντιστασιακή τους διάθεση έναντι του κεφαλαίου και των μνημονιακών πολιτικών σηκώνουν επίσης το λάβαρο της επανάστασης για δικούς τους σκοπούς βέβαια. Και ακόμη περισσότερο όταν η ελληνική κοινωνία ζει ένα ολοκαύτωμα με τραγικές συνέπειες για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Όταν η εξοντωτική λιτότητα που έχει επιβληθεί στην Eλλάδα έχει οδηγήσει από το 2009 στη μείωση του ΑΕΠ κατά 25% και στη συρρίκνωση του πραγματικού εισοδήματος κατά 40%. Το ποσοστό της επίσημης ανεργίας έχει αγγίξει το 28% (στους νέους πάνω από 60%) ενώ 3,8 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Όταν περίπου τρία εκατομμύρια Έλληνες είναι ανασφάλιστοι την στιγμή που το κόστος της περίθαλψης αλλά και των φαρμάκων για την πλειοψηφία των συνταξιούχων και όσων έχουν ακόμη εργασία είναι απαγορευτικό. Οι αυτοκτονίες είναι πλέον καθημερινές, οι άστεγοι αυξάνονται μέρα με την μέρα ενώ εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες αναγκάζονται να ζουν χωρίς θέρμανση και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.

Το ζήτημα όμως του Αστέρα δεν είναι μια απλή πώληση ενός ακόμη δημόσιου περουσιακού στοιχείου χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα για τα ταμεία του Δημοσίου. Δεν είναι μόνο η αλλαγή των πολεοδομικών συντελεστών και της χρήσης γης που θα αλλοιώσουν εντελώς την φυσιογνωμία της περιοχής. Δεν είναι οι απροσδιόριστου αριθμού πολυτελείς βίλες και κατοικίες που θα επιβαρύνουν υπέρμετρα το περιβάλλον. Δεν είναι η ουσιαστική εκχώρηση δημόσιας γης, αιγιαλού και δασικής έκτασης σε ιδιώτες για εμπορική εκμετάλευση. Ούτε το γκέτο των εγχώριων και διεθνών κροίσων που θα δημιουργηθεί σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της Μεσογείου. Δεν είναι επίσης μόνο το γεγονός ότι οι ακτές αλλά και όλη η περιοχή από τον Λαιμό της Βουλιαγμένης και πέρα θα γίνει απροσπέλαστη για τους κοινούς θνητούς για να την απολαμβάνουν οι λίγοι και εκλεκτοί !

Καλούμε τους δημότες σε αντίσταση διότι η περίπτωση του Αστέρα εκτός ότι είναι από μόνη της σκανδαλώδης είναι ταυτόχρονα και το πρόκριμα για τα χειρότερα που έρχονται.
Δυστυχώς το μενού των λεγόμενων αποκρατικοποιήσεων περιλαμβάνει δύο πτυχές που είναι ιδιαίτερα δραματικές.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Γιατί η Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης διαφέρει από τους “άλλους”


Γιατί η Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης
διαφέρει από τους “άλλους”


  • Γιατί την στιγμή που η πλειοψηφία των σημερινών δημοτικών συμβούλων προσπαθεί να μαντέψει ποιός είναι ο επικρατέστερος για την Δημαρχία ώστε να προσκολληθούν και να αυξήσουν τις πιθανότητες εκλογής τους, πολλές φορές μάλιστα με κριτήρια καθαρά τοπικιστικά (αν ο υποψήφιος Δήμαρχος θα είναι δηλαδή Βουλιώτης ή θα προέρχεται από την Βάρη ή την Βουλιαγμένη), η Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών επικεντρώνεται σε καίρια ζητήματα, που αφορούν μεταξύ άλλων την προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του φυσικού πλούτου της περιοχής, την κοινωνική αλληλεγγύη, την περιφρούρηση της δημόσιας υγείας και παιδείας αλλά και της περιουσίας των δημοτών από απειλές κατάσχεσης. Η ΡΙ.ΚΙ.Π. βασίζεται στην ομαδική προσπάθεια όλων των μελών της και όχι στην αναγνωρισιμότητα του υποψήφιου Δημάρχου ή στην ικανότητά του να προσελκύει ψηφοφόρους. Η εκλογή του – όπως και των υποψηφίων συμβούλων - πραγματοποιείται με συμμετοχή όλων των μελών μέσα από διαδικασίες που δεν έχουν προηγούμενο ως προς τον τρόπο εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας όχι μόνο στον Δήμο μας αλλά και σχεδόν πανελλαδικά.
  • Γιατί τα μέλη και οι υποψήφιοι της ΡΙ.ΚΙ.Π. δεν ξεπήδησαν μέσα από δημόσιες σχέσεις και διαπλεκόμενα κέντρα. Έχουν γράψει άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο την δική τους ιστορία για την προάσπιση της δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών και τους ενώνουν οι κοινοί αγώνες με τους εργαζόμενους της περιοχής μας για την εδραίωση του κοινωνικού κράτους, για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και για την ανατροπή των σχεδίων ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας του Δήμου.
  • Γιατί η ΡΙ.ΚΙ.Π. δεν θα αδρανοποιηθεί αμέσως μετά τις εκλογές για να αφυπνιστεί πάλι στην επόμενη προεκλογική περίοδο. Η ΡΙ.ΚΙ.Π. δημιουργήθηκε πολλούς μήνες πριν τις εκλογές και δεν θα αναστείλει ποτέ την δράση της. Θα ελέγχει με τις συνελεύσεις της όχι μόνο τις (όποιες) δημοτικές αρχές αλλά με τις θεσπισμένες δημοκρατικές διαδικασίες της και τους συμβούλους που προέρχονται από αυτήν.

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Κοινωνική πολιτική στο Δήμο. Θέλουμε διαχείριση του συστήματος ή ρήξεις;




Θα πορευτούμε με βάση το “Εγχειρίδιο του καλού Δημάρχου” ή θα κάνουμε πραγματικές ρήξεις;


Α. Η πολιτική του “Εγχειριδίου”

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 η λεγόμενη κοινωνική πολιτική θα κατέχει περίοπτη θέση στα προγράμματα όλων των συνδυασμών. Κανείς υποψήφιος Δήμαρχος δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η άσχημη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποτελεί πεδίον δόξης λαμπρό για τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες ώστε να δείξουν το “κοινωνικό” τους πρόσωπο και να υποσχεθούν προγράμματα αλληλεγγύης και στήριξης των πληττόμενων δημοτών.

Τι εννοούν όμως όταν λένε κοινωνική πολιτική; Αναφέρονται σε εκείνες τις δραστηριότητες που βάσει νόμου μεταφέρονται στους Δήμους και που επιτρέπουν στην τοπική αυτοδιοίκηση να δραστηριοποιείται στην στήριξη κοινωνικά ευπαθών ομάδων όπως οι ηλικιωμένοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, οι άνεργοι ή ακόμα και όσοι κάνουν χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και οι οποίες δραστηριότητες χρηματοδοτούνται συνήθως από κοινοτικά προγράμματα (ΕΣΠΑ). Έτσι προγράμματα για βοήθεια στο σπίτι και κατ' οίκον φροντίδας συνταξιούχων, κέντρα ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ), κέντρα δημιουργικής απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), προγράμματα για ΑΜΕΑ, συμβουλευτικές υπηρεσίες για στήριξη των ανέργων θα έχουν περίοπτη θέση σε κάθε φυλλάδιο υποψήφιου δημοτικού άρχοντα. Το “εγχειρίδιο του καλού Δημάρχου” θα διακοσμείται ασφαλώς και από τα απαραίτητα πλέον συσσίτια για απόρους, κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φαρμακεία, κοινωνικά φροντιστήρια. Έτσι όλοι θα δείχνουν το καλό ανθρωπιστικό τους πρόσωπο που ενίοτε θα συνοδεύεται και από τις απαραίτητες κορώνες για την ανάλγητες απαιτήσεις της τρόικα που θα κάνουν απαραίτητες τις δράσεις για την δήθεν άμεση καταπολέμηση της φτώχειας και ενίσχυσης της λεγόμενης κοινωνικής συνοχής πάντα με την εκμετάλλευση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Είναι προφανές ότι όλα αυτά εντάσσονται στα αυστηρά πλαίσια διαχείρισης του συστήματος με τις ευλογίες της κυρίαρχης ελίτ αλλά και της τρόικα πασπαλισμένα με χαζοχαρούμενα συνθήματα του τύπου “όλοι μαζί η Ελλάδα μπορεί”.

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

ΛΑΣΠΗ ONLINE !!!

Ο Χώρος Αλληλεγγύης και Δράσης ΥΠΟΣΤΕΓΟ δημιουργήθηκε στην Αργυρούπολη πριν ένα περίπου χρόνο, από νέους κυρίως ανθρώπους, που νιώθουν την ανάγκη να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί τη επίθεση, που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια. Η ύπαρξή μας ήδη ενοχλεί αυτούς που ευθύνονται για την κρίση.
Με δυσκολία συγκρατήσαμε τα γέλια μας όταν διαβάσαμε σε συγκεκριμένων συμφερόντων έντυπα ότι σχεδόν όλες (!) οι συλλογικότητες τις περιοχής μας που αντιστέκονται και λειτουργούν αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά και με οριζόντιες δομές χαρακτηρίζονται ως εν δυνάμει τρομοκρατικές οργανώσεις.
Οι εμπνευστές και συντάκτες τέτοιων «εμπεριστατωμένων» κειμένων προφανώς ονειρεύονται  μία κοινωνία εργαζομένων των 300 ευρώ χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, μια κοινωνία αμήχανη και φιμωμένη σε κατάσταση ύπνωσης απ’ τις πολλαπλές δόσεις «ενημέρωσης» από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Μια κοινωνία στην οποία κάθε άνθρωπος με διαφορετικό χρώμα ή ιδεολογικό προσανατολισμό θα στοχοποιείται και θα διώκεται. Μια κοινωνία που οι μεγαλοεργολάβοι θα ζουν το αμερικάνικο όνειρο και οι υπόλοιποι θα είναι μισθωτοί σκλάβοι.
Τα μόνα «τρομοκρατικά» χτυπήματα, στα οποία ο χώρος αλληλεγγύης και δράσης ΥΠΟΣΤΕΓΟ εμπλέκεται, είναι αυτά που αφορούν στην κοινωνική και πολιτική του δράση. Είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη του απέναντι σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, απέναντι σε κάθε κοινωνικό αγωνιστή και διωκόμενο άνθρωπο.
 

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Οι εθελοντές του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου του πρώην κάμπινγκ Βούλας συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα την κοινωνική προσφορά μας




Φίλες και φίλοι, συμπολίτισσες και συμπολίτες ,
Το π. κάμπινγκ της Βούλας ήταν ουσιαστικά κλειστό για περισσότερα από 20 χρόνια. Στα διάστημα αυτό, όπως όλοι ξέρουν, είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο και χώρο παραβατικών συμπεριφορών και δράσεων με την ανοχή όλων των προηγούμενων δημοτικών αρχών. Παράλληλα όλα τα κτίρια του χώρου είχαν καταστραφεί και λεηλατηθεί.
Στις 10 Ιουνίου του 2012 που ανοίχθηκε ο χώρος με πρωτοβουλία συλλογικοτήτων του Δήμου και ομόφωνη απόφαση της δημοτικής αρχής, αρχίσαμε τον εθελοντικό καθαρισμό και την επαναλειτουργία του χώρου . Με εντατική εθελοντική εργασία καθαρίσαμε και συνεχίζουμε να καθαρίζουμε το χώρο και την παραλία, ενώ με προσωπική εργασία και έξοδα ανακαινίσαμε δύο από τα κατεστραμμένα κτίρια.
Στη διάρκεια των 18 μηνών αυτοδιαχείρισης του χώρου, εκτός από το συνεχή καθαρισμό και εξωραϊσμό του που επέτρεψε σε χιλιάδες κατοίκους της Αθήνας να χαίρονται δωρεάν τον πολύτιμο αυτό χώρο και την ελεύθερη παραλία, πραγματοποιήσαμε δεκάδες, ανοιχτές σε όλους, επιστημονικές, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και οικολογικές εκδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης ,στις οποίες συμμετείχαν δωρεάν χιλιάδες συμπολίτες μας. Στον ελεύθερο αυτό χώρο πραγματοποιούνται από τους εθελοντές και με τη συμβολή φίλων και συλλογικοτήτων εβδομαδιαίες κινηματογραφικές προβολές, θεατρικά δρώμενα, οικολογικά εργαστήρια, εργαστήρια αυτάρκειας, μουσικές εκδηλώσεις, σεμινάρια, αλληλέγγυες δράσεις, συλλογική κουζίνα, αθλητικές εκδηλώσεις και δράσεις προάσπισης των ελεύθερων παραλιών.
Για τις δραστηριότητες αυτές που προβλήθηκαν σε πολλά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, έχουν ακουστεί και γραφτεί πολλά θετικά σχόλια από πολίτες καθώς και από μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου.
Μικρή μερίδα του τοπικού τύπου καταβάλλει συστηματικά κάθε προσπάθεια ώστε να συκοφαντεί και να διαστρεβλώνει κάθε θετική προσπάθεια και δράση που γίνεται στο χώρο του π. κάμπινγκ Βούλας, συνεχίζοντας τα ψεύδη, τη λασπολογία, τη συκοφαντία, και τελευταία τη στοχοποίηση, όχι μόνον των εθελοντών του π. κάμπινγκ Βούλας αλλά και άλλων συλλογικοτήτων που δρουν με βάση τις συλλογικές και αλληλέγγυες αρχές .
Η καλύτερη διάψευση και απάντηση σε όλα αυτά είναι το πλήθος των κολυμβητών και του κόσμου όλων των ηλικιών και των φορέων, που έχουν αγκαλιάσει, επικροτούν και συμμετέχουν στις εκδηλώσεις και τις δράσεις μας. Δεν μας εκπλήσσει ότι η συγκεκριμένη μερίδα του τοπικού τύπου ποτέ δεν ανέδειξε έστω και μία από τις δεκάδες δράσεις μας, που παράγουν μετρήσιμο όφελος για την κοινωνία.
Οι εθελοντές του π. κάμπινγκ Βούλας πιστεύουμε ότι οι πολίτες πρέπει να είναι ενεργοί και να δρουν συλλογικά, δημοκρατικά, δημιουργικά και αλληλέγγυα. Συνεχίζουμε λοιπόν τις ανοιχτές δράσεις το ιδανικό της συνύπαρξης και της συμμετοχής των πολιτών.
Οι εθελοντές του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου π. κάμπινγκ Βούλας.


Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Φυλακή λαών διατάσσει – τοπικοί δεσμοφύλακες εκτελούν


Φυλακή λαών διατάσσει – τοπικοί δεσμοφύλακες εκτελούν.
Του Δημήτρη Πατέλη*.
Η διάρκεια και το βάθος της συστημικής κρίσης, καθώς και ο καταστροφικός για το λαό χαρακτήρας των πολιτικών διαχείρισης αυτής της κρίσης εκ μέρους των εθνικών και υπερεθνικών καθεστωτικών δυνάμεων, κάνουν όλο και πιο φανερό το χαρακτήρα της Ε.Ε. και των θεσμών της. Τα δομικά χαρακτηριστικά και οι αντιφάσεις του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των κατά τόπους περιφερειακών του ολοκληρώσεων, εκδηλώνονται ιδιαίτερα στη δομική του κρίση.
Η Ευρωπαϊκή κοινότητα άνθρακα και χάλυβα, που μετεξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.), ήταν γέννημα της ανάγκης συντονισμού της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου, σε συνάρτηση με το ΝΑΤΟ και την ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με το στρατόπεδο του “πρώιμου σοσιαλισμού”. Μετά την ήττα αυτού του “πρώιμου σοσιαλισμού” και την κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση, η Ε.Ε., διευρύνεται και ανασυγκροτείται σε αντιστοιχία με το νέο στάδιο της κεφαλαιοκρατίας.
Κατ' αυτό τον τρόπο, σήμερα, μέσα στην κρίση, ανακύπτουν θεσμικά και εξωθεσμικά όργανα επιβολής πρωτοφανών εκδοχών διακρατικομονοπολιακής εποπτείας και επιβολής μέτρων όλο και πιο άμεσης και βάναυσης υπαγωγής κρατών και λαών της περιφέρειας της ευρωζώνης στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία, με αξιώσεις επιβολής καθεστώτος χρηματοπιστωτικής δικτατορίας, με αυταρχικοποίηση και ενίσχυση λειτουργιών κρατικής-διακρατικής καταστολής πολλών επιπέδων και με έντονη στρατιωτικοποίηση καθεστώτων (έναντι εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού). Η διαδικασία αυτή προσλαμβάνει χαρακτηριστικά κοινωνικού πολέμου, με πρωτοφανείς σε “ειρηνική” περίοδο δημογραφικές επιπτώσεις.